elveda demeden çekip giderken
içimden bir ses
dur gitme derken
gözlerine bakıp seni terk edemeyeceğimi
çok iyi biliyorum
yaşadıklarıma lanet edip senden uzaklaşırken
göz ucuyla bakıp
ağladığımı belli etmemek için
ayaklarımı sürüyerek yürüyorum
kalbim beynime hükmediyor ama
beynim aklıma söz geçiremiyor
gitme kal diyor
belkide böyle olması son bulması
ikimiz içinde en iyisiydi
biz birbirini delicesine seven
ama anlamayan anlamaya çalışmayan
sanki iki yabancı iki zıt kişiydik
ah o kör olası gurura
prim vermesek keşke yenilmeseydik
hiç nedensiz birbirimizi
kırıp ta üzmeyip terketmeseydik
senin gibi birisi çıkar mı karşıma
seni bana unutturabilir mi
tekrar sever miyim bilmiyorum
bu kalp senden başkasını kabul eder mi
sanmıyorum
en güzel günleri beraber yaşamak varken
hiç nedensiz bir çırpıda bitirdik ya
işte ben buna yanıyorum
gördüklerim hissettiklerim
rüya olsun diyerek
titreyerek uykumdan uyanıyorum ...





Refik
21 . 11 . 2017
İstanbul