Çok uzak diyarlardan geldim senin kapına
Can huzurdan kaçar mı söylesene be doktor
Bu ara pek muhtacım merhemine hapına
Böyle ömür geçer mi söylesene be doktor

Şafak ile çıktım ben düştüm geldim yollara
Anlatamam derdimi dost görünen kullara
Tükendi umutlarım döndüm sönmüş küllere
Böyle ömür geçer mi söylesene be doktor

Düşündükçe maziyi bazen gözlerim dalar
Görenler zanneder ki dudakları bal yalar
Oysa bitmez kederler beni eleme salar
Böyle ömür geçer mi söylesene be doktor

Yastık başa batıyor uykular kırka bölük
Beynimde ki ur değil sanki koca bir sülük
Nabız desen tavanda betim benzim hep soluk
Böyle ömür geçer mi söylesen be doktor

İster yatır masana neşter ile yar beni
İster kurtar istersen ak kefene sar beni
Bıkmışım zaten candan öldürecek ar beni
Böyle ömür geçer mi söylesene be doktor

SAMYELİ’yim dünyada her gün daralır yerim
Düşün düşün sonu yok çatlayacak bu serim
Tevekkül etmişim ben gerisi Allah kerim
Böyle ömür geçer mi söylesene be doktor

S.SAMYELİ