ağlamaktan yorgun düşmüş gözlerin
zoraki tebessümler dudağında
içinde ne fırtınalar kopuyor
anlat derdini derdim gibi bilirim

seninle çıktım sevda yoluna
biliyordum bu yolun dikenli olacağını
gülü seven dikenini görmez ki
katlanırım tüm zorluklara
yeterki sen ol yanımda

tut ellerimi verelim omuz omuza
güneşin her doğuşunda
uyanırım her yeni güne senli düşlerimle
isterim bir nefes kadar yanımda olmanı

yağmurum ol düş üzerime
ıslat bedenimi arındır ruhumu
çiçekler açsın gönlüme
kelebeğim ol kon yüreğime

bakışların esir aldı gözlerimi
seslenirim duy diye sesimi
uzaklarda olsan da hissederim nefesini
akan gözyaşlarımın sebebi sensin
yüreğime bir tel saçın tesellidir

çık hayallerimden tek gerçeğim ol
dağılsın sis bulutları üzerimden
ah bir de atabilseydim şu korkuları
haram etmezdim kendime uykuları

anıyorum seni gezdiğimiz sahilde
arıyorum balık ekmek yediğimiz yerde
bana eşlik eden martılarla
avuçlarımda gözyaşlarımdan ıslanmış resmin vardı

konuştum resminle anlattım
ruhumda dinmeyen fırtınaları
anlattıkça seni de ağlattım
dinledin ve sukut ettin sadece

meğer ne kadar doluşmuşum senle
içimde paylaşamadığım hüzün izleri kaldı
yüreğimdeki buz kütleleri çözüldü
ılık ılık aktın yüreğime

ağlamak istedim onu da beceremedim
açtım ellerimi semaya seni diledim
hasretle özlem işlemişti bakışlarıma
ettiğim dualar karıştı haykırışlarıma
ne çare yoksun yanımda ...





Refik
20 . 11 . 2017
İstanbul