Seni tanımadan önce
Adam gibi adamdım
Ey aşk
İçime girdin
İliklerime kadar işledin
Bak ne hale geldim
Ne adamlık bıraktın
Ne de sevda
Kılıktan kılığa soktun beni...

Seni tanımadan önce
Mutluydum kendi halimde
Ey aşk
İnandım büyülü iksirine
Kandım sana
O adamdan eser bırakmadın
Biçare zavallıyım şimdi
Başı boş dolaşırım sokaklarda...

Seni tanımadan önce
Şen şakrak gülerdim herşeye
Ey aşk
Akdın gözyaşı olup yanaklarımdan
Aldın gülüşlerimi benden
Tebessümden eser yok
Yüzüne bakılmaz suratsızın tekiyim şimdilerde
Dilenirim eski beni köşebaşlarında
*
Ne kahır çekerim
Ne de naz
Eğer yaptıklarını unutursam bir kenara yaz
O gün yakındır
Fanide olmazsa
Bakide iki elim yakamda
Öfkemı bıraktım yele
Elbet fırtına olarak dönecek...

Mustafa KARAAHMETOĞLU
15.11.2017

Sevgili Menekşe Gülay’a çok teşekkür ederim…