Kıramam hiç kimseyi, üzmekse haddim değil,
Hüzün damlar gözümden, bakın yaşarmıyorlar.
Semanın gözyaşıdır, yağmur yaşarı değil,
Hicran tüter gönüller, suya kanamıyorlar.

Masumiyet çocukta; yetişkinde pinhandır,
Yörüngeden çıkanlar memleket’te buhrandır.
Dil hun olan gönüller, sevdalıya mihmandır,
Devleşir ihtiraslar şaha kalkamıyorlar.

Zamanın rüzgârında, savrulur ademiyet,
Elmaslar ederinde, bu hengâmda kemiyet.
Yola revan bilgeyle, iz sürmezse cemiyet,
Giden yolda kaybeder, hesap yapamıyorlar.

Ruhum daralınca can, gözüme girmez uykum,
Sel akar yatağında, bırakır çakılla kum.
Girdabıyla süpürür, hortumla gelen vakum,
Bedenler uçuşur, çarpmadan inemiyorlar.

İndirelim kitabı tozlanmış raflarında,
Hakikat inci mercan, Kur’an Mushaflarında.
Yer bulalım Nebinin nur yolu saflarında,
Kalp gözleri paslanmış, nuru seçemiyorlar.

Mehmet DEMİREL