Ne ağlarsın deli gönül bir âhüzârın mı var,
Sızlanıp durduğunu seni Yaradan duymasın.
Yaşadığın günü saymıyor musun kendine kar,
Kül olup yandığını kor alevlerden sormasın.

İçinde yankılanan ses arş-ı ala ya çıkmar mı?
Mevsiminde açmayan gül,sen söyle gül kokar mı?
Yad ellere açsan avuçlarını,gül koyar mı?
Hoş lafa kandığını seni Yaradan duymasın.

Bazen tozu dumana katarsın karayel gibi
Bazen de dolup taşarsın coşkun akan sel gibi
Bazen kendini tanımazsın yabancı el gibi
Kuş olup uçtuğunu seni Yaradan görmesin

İlk baharda ayrı açar sonbaharda solarsın
Yazın neşe saçar kışın miski-amber kokarsın
Hoş muhabbetin sofrasında az lafla doyarsın
Ecelsiz öldüğünü seni Yaradan duymasın

Bizi yaradandan saklayacak sırrımız mı var?
Yeryüzü geniş mi geniş toprağın altı dar,
Sararıp solan yapraktan söyle ne farkımız var?
Çamura karıştığımızı Yaradan görmesin.

Benim ile eylenme be gafil,gönül koyarım
Huzuruna çıktığımda şahit olup sayarım
Sen yandığın zaman bende senin ile yanarım
İbrahim’e ettiğini O Yaradan bilmesin.

İbrahim Hündür
15/11/2017