Bir odada yaşayan.
Üç çocuklu Anne babanın.
Dördüncü çocuğu! Geldim hayata.
Kamışla ayrılan bir ahır-damın yanında.

Yoktu bizim ısınacak ne ocak ne de sobamız.
Dört çocuğu baş ayak yatacak kadardı yatağımız.
Bir panjuru vardı odamızın bir de kapısı tahtadan.
Alın teri dökerek kazandık biz hayatı sonradan.

Yoktu bizim şimdi masalarda beğenmediğiniz aşımız.
Mısır bitkisi sapları idi bizim tatlımız.
Kazanda pişerdi mercimek çorbamız.
tüp gaz yoktu odun idi bizim yakacağımız.

Benden sonra dört çocuk daha geldi haneye.
Zeytin ekmek idi bizlere en büyük hediye
Kuyudan çekerdik suyumuzu ne gerek çeşmeye.
Sevgi vardı güven vardı o idi tek varlığımız.

Şımarıklık yok idi bizde sizlerde tanıdım.
Ne zorlukla geçti bir bilsen hayatım.
Ne bir ihanet düşündüm !
Ne de kimseleri sattım.

Haksızlığa asla boyun eğmezdik.
Hakkımızdan başkasını yemezdik.
Hiç olmazdı konu komşuya kötü baktığımız.
Bilirdik ki hep aramızda var idi bizim ALLAH’IMIZ

Biz hak hukuk adalet bilir idik! Din-i
Geçirmezdik asla yüreğimize Kin-i
Sorar idik her düşmüşe derdini.
İnsanlıktır insanlığa dır bizim çabamız.

Etraf görsün diye yalandan kılmayız Namazı!
Fahriyen yaşarız biz bu İslam DİNİMİZİ.
Ehlibeyti Rehber bize hazreti Muhammedimizin
Severek biz yaşıyoruz sizin bilmediğiniz İSLAM DİNİMİZİ.......

Tahsin Emek