Şiire ille de siyaseti bulaştıranlara bizim de söyleyecek bir çift lafımız olsun değil mi?

----------------------------------------------------------------------------------------------

Madımak’ta yanarken nice canlar
Sen yanarken ben yanmam mı mı sanırsın?
Başbağlar’da vurulurken insanlar
Sen yanarken ben yanmam mı sanırsın?

Fakirlerim damsız evde kışlarken.
Sağım solu, solum sağı dışlarken
Üçbeş soysuz ol Hallac’ı taşlarken
Sen yanarken ben yanmam mı sanırsın?

Ayrılık düşerse kazan, kepçeye
Nâhak yere el konsa kelepçeye
Sivas, Çorum, Maraş ve Halepçe’ye
Sen yanarken ben yanmam mı sanırsın?

Çin sarayı basmadı mı kırkımız.
Öyle ise söyle nedir farkımız?
Bir gün susar ise şarkı, türkümüz,
Sen yanarken ben yanmam mı sanırsın?

Ehl-i Beyti yalnız sen mi seversin?
Beni neden ötelersin, kovarsın?
Öfken kime, söyle kime söversin?
Sen yanarken ben yanmam mı sanırsın?

Can sofiye, sofi cana darılsa,
Birbirine vursa ya da vurulsa,
Söyle hele ikisi de kırılsa,
Sen yanarken ben yanmam mı sanırsın?

Oymağımız obamız bir değil mi?
Dirgenimiz yabamız bir değil mi?
Be hey ahmak ! Babamız bir değil mi?
Sen yanarken ben yanmam mı sanırsın ?

Gelinim Alevi oğlum da Sünni.
Torunuma söylerler aynı ninni.
Kıllarına zarar verse bir cinni.
Sen yanarken ben yanmam mı sanırsın?

Doğru varken eğri yola saparsan,
Her buluttan habire nem kaparsan
Şiir deyip hep siyaset yaparsan
Sen yanarken ben yanmam mı sanırsın?

Sami der ki önce edep, hâya ar.
Sonrasında dostça kucaklaşmak var.
Seni yakan ateş beni de yakar.
Sen yanarken ben yanmam mı sanırsın?