I-



’işte Tanrı’nın çocuklarıyla 
İblis’in çocukları böyle ayırt edilir.’
(I. Yuhanna Mektubu 3:10) 



ve Tanrı 
her ’tahta beşiği salladığında’ 
içinden e z r a’nın adamları düşecek



II-



Sûr’a üflediğinde İsrâfil çığlıklar uğuldamasında 
annesiz kalan çocukların yaşları 
yeryüzüne k a n l ı yağacak 
göbek bağı kesiği kesik mahşer nöbeti
mahşer’in bekçisine d e s t u r



bedenim soğuk yüzümden çekilen ruh kaçak
kirpiklerimi kestiğimde içimdeki milyonlarca çocuk
köşk kalbimden intihar eden kanlı uçurum çiçekleri
beynim ise ölü bir morg güzergahında
kalbim göğüs boşluğundan ağzımdan çıkan 
soğuk ruh annesi ey ezra



III-



kahpeliğine dilimin ucu kürtaj peydahlıyor
küflü demirlerden bir ev inşa ettim hücre
a k l ı m a
ve bu akılda katledilip rahminden
öleceksin e z r a



yazmama sebep olan alfabelerin hepsini tek tek katledip 
dilimin ucuna dikip gün bekleyen gece kabusuyum
kabus kemikler toplayıcısının suretinde insan avcısı
avcının diş parmakları göğüne gömülecek çığlık vardiyası
çığlık bedeninde kapanamayan g ü n a h 
günahını derine yazıp içimdeki küfürlü notları 
sıralı ve numaralı şiirlerle bir silahın ucuna sakladım
saklım tutulmuş t e t i k ç i



VI-



alnımdan ölen ben ve nehir kızla 
üzerine salınacak yüz promilde çarmıh İsa’sı
bu çarmıh önce içine sonra dışına sarmalanacak
doğum koltuğundan sökülen ceninlerle
etine lime lime örülecek zina zindanı



şimdi 
iki rekatta şehadet askerlerini
ve ölüler dünyasının bekçilerini 
çağırıp
ruhuna a r a f sunuyorum 
kirlisin ezra kirlisin
tıpkı tanrısız anneler gibi



V-



kızın bana a n n e 
sana ö l ü diyor
t a n r ı 
ne kör ne sağırdır ey ezra



I-



günahın 
bir sübyanın kalbinden doğuyor



ve içine kaç erkek kaçmıştı 
e z r a
kaç erkek kaçmıştı






Maim Ruhuna sevgi kuşları saldım
Var ol cân’ım.

Amed/Duisburg Onüç
Bitmeyecek şiir
Lösev