Günlerden 17 Ağustos,
Yıl 1999 sabaha karşı,
Canlar canlarım acı içinde,
Her tarafta kan gözyaşı,
Feryat figan inletiyor arşı…

Dönüyor Dünya batıyor Güneş,
Yansıtıyor aldığı ışığı ay,
Derinlerde kırıldı sarstı fay,
Binlerce yıldız tepemde asılı,
Mezarlıkta sabahçıyım bu akşam…

Günlerdir mezarlık benim içimde,
Yatıyor günahsız binlerce can,
Sönmüş vakitsiz nice umut,
Sallanır Marmara kırık beşik,
Toprak zemin delik deşik…

Tut ellerimden tut,
Kaldır götür beni,
Lime lime yüreğimi avuçlarında tut,
Boğacak bu kara bulut,
Enkazın altında kefensiz umut…

Ucuz ülkemde ölüm çok ucuz,
İnsan kellesi kavun karpuz,
Olsa gider daha fazla değere,
Haykırdı bilim bin kere,
Yıllardır söylenir streste bu fay…

Milyarlık koltuklar sağır,
Gelsin yemekler işkembeler aç,
Soğumadan gelsin kahve çay,
Aç kollarını yana aç,
Şinanay duyarsızlar Şinanay!

Ölen ölsün der mi mühendis mimar,
Para hırsı müteahhit denen gözü açta,
Rüşvetçi belediyelerden bataklığa imar,
Deniz kumu kullanılmış harçta,
Demir çimento eksilmiş haraçta…

Reklâmlarla şenlendi Pazar,
Satıldı halka çürük lüks mezar,
Dolu kasaların üstünde dua namaz,
Allah kabul eder mi tövbeni?
Git günaha sokma beni…