O an...
Hissetmiştim
Şuurun kaybolduğunu gözlemiştim

Ter
Sökün edince
Hal takatten kesilince sessizleştim

Beni
Bana bırakmayan
Üşütme ve titremelerle yüzleştim

Nabız
Tansiyon zorlarken
Etrafımdaki yakınlarım bakışırken

Garip
Bir telaş zihni kuşatırken
Öte, ölüm, nihayet sual edilirken

Ne kadar
Hezeyandan imtina etsem
Kimseyi kırmamak için sükutu seçsem

Böyle
Bir ortamdan sıkıldığım için
İştirak etmek istemesem, yargılanırım

Bilinç
Kim içindir, şuur niçin zarurettir
Can sıkıntısı ve haz için yarış niyedir

Bazı
Dostlar ve hısımlar çekiniyorlar
Sizin yanınızda rahat konuşamıyorlar

Gönüllerince
Takılıp, muhabbet ortamı bulamıyorlar
Diye serzenişleri duyunca hüzünlendim

Niçin...
Böyle meşkuk bir haldeyim
Gözler fersiz, hal takatsiz sualler içindeyim

En ufak
Sarsıntıda bizar vaziyetteyim
Niçin bu kadar metanetten uzak biçareyim

Acziyet
Bu kadar mı sinemde yer etti
Miskinlik ve atalet söyle hangi umuduma yetti

Zaaf
Zafiyet bir neden ömür peşimde
Son nefes kar etmez, ölüm zaten yaşıyor içimde

Mustafa Cilasun