Her...
Ne zaman ansam
Ve sonra başım eğip yutkunsam

Göçüp
Gidenleri hüzünle
Ansam, izlerini yeniden okusam

Yetim
Gibi duran kabirlere
Hicranla anlatsam, ibrete kansam

İçimi
Titreten mahcubiyeti
Nereye koysam, haşyet yaşasam

Ruhumun
Onca yıllar bu bedbin
Halin zaaflarına sabrını haykırsam

Ben
Ben dedirten yanılgının
Hatanın yaşattığı sızıyı ne yapsam

Ağlasam
Esaret yaşatan gafletin
Prangasından bilmem nasıl kurtulsam

Derin...
Bir nefes almak için
Niyetlenip, çıktım uzun bir yola

Yol
Ne kadar umut olursa
Sükunet ve huzur sokaklarında

Her defa
İfade edilmiş olsa da
Zannetmek zaafı sıkıyor bu canı

Zannettiğin
Kadar anlar ve öyle yaşarsan
Nerede kalır doğru bilinç inşa farkı

Ben eksenli
Yaşamak ve böyle inanmak
Biz olmayı, birlik olmayı harap eder

İnsan
İnsan içindir, birlikte olandır
İnsanı dışlamak yaratılışa aykırıdır

Farklı
Ve sosyal şartlar içinde
Zenginleşen, hakikate giden canız

Anlatmak
Muhatabın anlaması için
Onun bilinçaltı kişiliğini şerh etmeli

Yoksa
Ayrışmak veya kopmak
Bin bir kalabalığın içinde şaşkınlıktır

Her şartta
Sabır, anlayış, nezaket
Asıl olandır, asabiyet nefsi zafiyettir

Mustafa Cilasun