0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1228
Okunma
Acımasızca başlayan cümlelerim oldu, kalp atışlarımı hızlandıran.
Gözyaşlarım vardı avuçlarımda,ekşimsi bir tad ile kesilmiş ruhun kanını andıran.
Yine de ölümdü çare,biliyordum sensizlikte,korkaklığımdı usulca beni kandıran.
Aslında nefesime son vermek değildi korkum,mezar lambalarıydı içimi yandıran.
Karanlığı gözlerime hediye ederek uzaktan beni seyreden sevdamdı,sessizlikte sukütümu bozan.
Gecelerle ayrılık ağır geliyordu,milsiz gözlerime.
Ebedi karanlığa itilmekteydim bir sevda aşkına.
Söndürmeye yeltenme katilin olan güneşi gecem! aciziz kudreti karşısında biliyorum..
Aralıklı ayrılığım uğruna veda ediyorum ebedi,düşünmeden.
Ayrılık civarıdır dostum.Sil gözyaşlarını saklayarak kendinden,azrailim beklemekte,Elveda...
2010
Levent Selçuktekin
