KOR ATEŞ
ilk cemre düştü toprağa
bir kör ışıktı ışıdı evren
yelde uçurdu çocuklar saçlarını
bahar lalelerinde sarı bir umut
kuş sevinçliydi
karınca yuvaya çalışkan yolculuk
kumru ıhlamur ağacında demkeş
şadırvanlarda billuri ses
ilk cemre düştü toprağa

ısındı gönlümün ilkyazları seninle
dudağımda köz
bir tohum gibi yeşerdi gönlümün muştuları
çiğdemler dirildi toprağından
tuz ekmek ve zeytin yediğimiz zemheri
erbain gecelerden kalan hüzün zülfüne kement
yüreğinin çıkmaz baharlarına cemreler düşer sevgili
bir kumrunun bakışında dem çağları erken geçti
gül cemalin selam göndermiş esrik yıllardan
bir name verdi karda açan ilk çiçek
menekşe kokusuna musallat oldu gönlümün baharları
ilk cemre düştü toprağa

toprağın koynuna üryan girenler selvi ağaçlarına hangi şiiri okur
sinesine cemreler sarıp yar diye toprağın koynuna üryan girenler
bir bahar şalı gibi takmışsıın boynuna hüznü
gözyaşın revan bu baharda deste deste güller deriyorsun
figan etme bülbül bağımda
boyandı kakülüm nar kırmızısına
ilk cemre düştü toprağa

bir maral sesi duydum dağlardan
çeşmin yaşı yağmur olmuş yağar toprağa
gülşen güllerinde har
abı revan ırmaklar mı değmiş yarin yasına
hareli dudaklarında kor
seyyah düşlerde yabancı iklimlerin yolculuğu
ilk cemre düştü toprağa

Ömriye Karataş
09.11.2017