Bir gün bana ait ne varsa özleyeceksin
Sessizce ayrılacağım yanından
Sana hiç bir yük yüklemeden,hiç ağırlık olmadan
Belki ardımdan iyi şeyler duyacak sevinecek
Belki de kötü şeyler duyup üzüleceksin
Bir akşam geldiğinde ne sana kapıyı açan
Nede önüne bir tas çorba koyan olacak
Sağır eden bir sessizlik dört bir yanını saracak
Anılara sığınacaksın.

Yıllardır kendimi hapsettiğim hücreme
Yani odama geleceksin
Kapının koluna dokunca için ürperecek
Beklide bir adım geriye çekileceksin.
Ağır adımlarla hücreme girecek
Boş kalan yatağıma uzun uzun bakacak
Bir tel saçımı arayacaksın.
Dolaplarımı açıp teker teker kıyafetlerimi koklayacak
O eşsiz kokumu arayacaksın

Şifonyerin üzerinde duran rujum ,tarağım
Rimelim takılacak gözlerine uzun uzun bakacaksın
Gırtlağında kırk düğüm acı acı yutkunacak
Sonra senin hiç sevmediğin
Benim ise hiç bir yerlere sığdıramadığım
Kitaplarım gelecek gözlerinin önüne
O güne kadar hiç farkına varmamış olsan da
Ne çok kitap okumuş bu kadın diyeceksin

Köşede duran üstü bir karış tozlu kolileri merak edecek
Bunlarda neyin nesi diye el atıp açacaksın
İçinden kucak dolusu gazeteler çıkacak
Çok şaşıracak,
Beklide ne pasaklı kadınmış
Çer çöp ne bulduysa saklamış, burası bir oda değil
Tam bir çöplük diyeceksin
Tam o sırada gazetede ki bir resim ilişecek gözlerine
Meraklanıp haberi okuyacaksın
Sonra bir diğer gazeteyi aralayacaksın
Sonra bir başkasını,
Şaşıracaksın hem de çok şaşıracaksın.

Derin düşüncelere dalacak belki biraz şaşıracak
Ama en çok da gurur duyacak
Gözlerinden iki damla yaş dökeceksin
O kadın benim hor gördüğüm
Yalnızlığa mahkum edip ,
İşte bu odaya tıktığım sevdamdı diyeceksin.

Sessiz sedasız çekip giderken
Sana bıraktığım tek mirasım
Senin için, sizin için taşıdığım
Onurum, gururum, namusum,
Birde okumaya doyamadığım kitaplarım ve
Senin çer çöp dediğin o kucak dolusu gazeteler olacak.
Bir gün benden geriye kalan ne varsa
Özleyecek
Hem de çok özleyeceksin.




Safiye Samyeli