UMUTLA BEKLER
Daha güneş doğmadan,
Çocuğum hadi uyan.
Geç kalma sakın,
Öğretmenin seni okulda bekler!

Köylü kardeş, sende erken kalk.
Hazır et kazma kürek.
Karıştır tohum ek.
Toprak senden hizmet bekler!

İşçi kardeş, tren gelmek üzere.
Erkenden başla üretime.
Mendilini sil alın terine.
Evde çoluk çocuk , senden ekmek bekler!

Devamlı açıktır hastane kapıları.
Hiç durmaz acıları sızıları.
Doktorların, hemşerilerin, merhametli bakışları…
Yatağında hastalar şifa bekler!

Emperyalizmin uşakları tuzakları kurdular.
Vatansever, öğretmen, asker ayırt etmediler.
Sessiz çığlık atarken hapishaneler.
Mazlumlar da meydanlarda adalet bekler!

Gözleri yaşlı buradan uğurlamıştı seni.
Ne bitmez nazlı zamanmış meğer.
Boynu bükük, yorgun ve solgun,
Kara gecelerde bile, bu garip yolunu bekler!

Her gönüle bir aşk ateşi düşer.
Haber bekler gelmez.
Gündüzü kararır, sevdası bitmez.
Güneş ufuktan çalarken bir müjde bekler!

Daha doğmadan ismini koymuştur.
Sancı başlar başlamaz dokuz doğurmuştur.
Anne der demez,
Babasına sarılmayı bekler!

Vatan annedir, vatan babadır.
Vatan Anadolu’dur, vatan şereftir.
Namahrem eli değmesin diye vatanıma,
Uyumaz Mehmedim, dağlarında nöbet bekler!

Bu dağlar, bu deniz, bu gökyüzü,
Görmedi senin gibisini.
Seninle açar en güzel gülleri.
Seninle bekler o güzel günleri!..

Yusuf Yılmaz