Bütün hikayeler gökyüzünde başlar, biliyor musun ?

Ben onu ilk gördüğümde kuş sanmıştım
Şımarık çiçek tarlası gibi
Güvercin ağzına gül dolamıştım
N’âr çiçeği tebessümlü peri
Rüzgarâ fısıldayıp
Safran çiçeği koydum ismini
En çok saçlarından
Saçlarından öptüm seni
Amin de Azize
Amin de

Sen
Gece gözlü heyelan
Kollarım sarılsa şimdi beline
Nasıl da demlenir aşk
Yüreğimin sen mesafesi kadar yakın dur bana
Çoğalır denizler yağmur olsak
Benim eşkıyalığım kendime
Gittin mi Azize ?

Neredesin a benim canım
Çiçekler kendini sulayamaz ki
Yarından tezi yok
Çoğalt içinde beni
Kan kokusunu alırlar
Karanlık çökünce çakallar
Sesimin içiyle seviyorum seni
Kaç kez şehvet uçurduk o nefesle
Kaç hevese gebe
Anzer Balı ağzının pembesi

Geçenler demişler ki
Mızrap olup
Mavi türkü dağıtıyor peri kızlarına
Yalan
Vallahi yalan
Yârin gül yanağından gayrısına göz mü diktik ki

Ey kalbim
Azize yoksa
Bu girdabın içinde bin kez öl
Soğuk su içer gibi
Ezanı dinler gibi
Süzdür kanını ve dönme bir daha bu kaburganın içine

Aşk diye çarpacak yüzün yok
Üç dilde küfür döktüm dilimden
Dişlerim birbirine sarılıyor
Su’reler okudum
İnsi ve cinni şeytanlara
Amin de Azize ,sakın unutma
Amin de
Ah Azize

Ah şu topuğuma b/astığım toprakta
Ucuza s/attı beni
Demedim mi sana
Giderken geceyi uyandır
Munzur bakışlı güneş bizi bitirir
Şimdi diyorlar ki
Bırak sen sazı sözü
Bırak Azize’yi
Saat, gözlerimi kan geçiyor be
Kanı da kan tutar
Anlamıyorlar ki
Azize benim suyum
Gecem
Uykum
Uzak ihtimalleri giyinip geldim ona
Hadi birlikte göğe bakalım
Susma bana Azize
Bana susma !
/ MineKuş /