Eğerki zafer..
Özgürlük için gerekliyse,
Savaş amansızca sürüp gider..

Bazen göğüs göğüse,
Bazen se..
Durgun bir nehir gibi sessizce..!

Ve birgün..
Zaferi müjdeleyen süngülere

Ayakları yaralı,
Kanatları..
Kan kınalı beyaz güvercinler tüner..!

Bir zamanlar
Lal olmuş o diller..
Artık hep bir ağızdan
Özgürlük şarkıları söyler.!

Söyler..
Dağlar,taşlar,ovalar
Gamsız,tasasız efil efil esen rüzgarlar

Ve...
Ayrılmaz mezarı başından..
Şehit oğullarına ağıtlar yakan,
Göz yaşları hiç dinmeyen garip analar.
Gözleri gülse de,yürekleri hep kan ağlar
Hani derler ya;ateş,her zaman düştüğü yeri yakar...!

İşte..
O yüzdendir ki Özgürlük;
Bir şafak vakti..
O kan kızılı gelincik tarlalarına düşen,
Çiğ damlaları kadar saf,

Ana sütü emen,
Yeni doğmuş çocuk kadar masum..
İlahi adalete olan inancın kadar kutsaldır..!



04.11.2017 / Berlin
Mahmut Mücahit Özdemir