Hasretin dayanılmaz, cana tak etti gülüm.
Hangi uzak durağa vardığın mühim değil.
Ya geri dön ya düz git; ucunda yok ki ölüm;
Arada üç - beş adım durduğun mühim değil.

Bir bahar akşamı gel savurup saçlarını,
Vuslat kınası ile süsle avuçlarını.
Ne tövbe, ne izahat; affettim suçlarını;
Başıma ne çoraplar ördüğün mühim değil.

Avazımı bıraktım sevdamızın dağına,
“Yârime yasak.” yazdım ayrılık sapağına.
Değişme, fırtına kal, gir gönlümün bağına;
Güllerimin dalını kırdığın mühim değil.

Varsın, aptal desinler, tef çalsınlar arkamdan.
Benim gibi sevmiş mi, inlemişler mi gamdan?
Yüreğimde yanıyor milyon kollu bir şamdan;
Bağrıma kor ateşler sürdüğün mühim değil.

İhanet ettiysen de eğme sakın yüzünü.
Maceradır der, geçer, silerim tüm izini.
Üzülme canım benim, üflerim el tozunu.
Kaç güzeli boynuna sardığın mühim değil,
Kalbimi küs molası yardığın mühim değil.

Mücella Pakdemir


XXX