Ben ki cehennemi dünyada gördüm.
Ben ki bu hayatı dişimle tırnağımla ördüm.
Belki gerçeklere dilsiz sağır ve kördüm
Hayatın her anında vuruldum bir yerimden.
Kanayarak sevdalardan oluk oluk kan aktım
Canına yandığımın dünyasında her gün ölmekten bıktım.

Yağmur misali feleğin güllesi.
Bitmedi ömrümle ecelin hüllesi.
Ben böyle böyle insanlıktan çıktım.
Günübirlik heyecanlara veresiye gülmekten bıktım
Canına yandığımın dünyasında her gün ölmekten bıktım.

Soğuk Odalar da buz tuttum yalnız üşüdüm hep.
Önce bedenimi sonra kafayı Üşüttüm.
Ömrümce sıcak bir yuvanın özlemini çektim
Hiç Haketmedim Ömrüme biçilen bunca cezayı.
Zayıftı tutsaktı bedenim
Biten Ümitler oldu kefenim.
Umudumu geçen günlere bölmekten bıktım.
Canına yandığımın dünyasında her gün ölmekten bıktım.

Hayatın hoyrat Rüzgarı tutup kolumdan
Zor kullanarak zorla çıkardı yolumdan.
Tanrı bile vazgeçtiyse yarattığı kulundan
Kul canından cayarsa vebali yoktur.
Güya ben de bir İnsanoğlu sevip mutlu olacaktım.
Batan her Güneşin ardından azalarak
Karanlığın koynunda gemileri yaktım.
Biten her güne bir hayalimi bıraktım.
Olmayacak dualara amin diyerek üzülmekten bıktım.
Canına yandığımın dünyasında her gün ölmekten bıktım.

Duyguseliozan