0
Yorum
6
Beğeni
0,0
Puan
1588
Okunma

GEÇ KALAN BİR ÖZRÜN HİKAYESİDİR.
Kadını ailesi sevdiğine vermez ve başkasıyla evlendirir,
Kadın kaderine razı olur ve nikahtaki kerametle de eşini sever hem de çok sever,
fakat
eşinin tripleri yavaş yavaş onu hasta etmiş sonunda beyinde görme alanıyla ilgili problemler çıkmış
eşiyle yıllardır küs yaşayan kadın çocuğunu büyütmüş, gözlerini, ardından da işitme duyusunu kaybetmiş en sonunda da unutmayı tercih etmiştir.
Eşi hasta yatağındayken gururu bir kenara bırakıp 40 yaşındaki eşine döner ve geçmişi unutarak eskisi gibi devam etme isteğini dile getirir kadına fakat kadın göremez, duyamaz ama hisseder hayatındaki her şeyi unutan kadın hatırlar ama kötü hatıraları hatırlayan kadının son gecesindeki vedasıdır şiir.
Son gecemdi, ellerimi tuttu,
…………………………………….. kokladı ve öptü
Gönül penceremden süzülen ışıklarla gördüm onu
Bulutlandı gözlerim, sustu, konuşmaz oldu dilim
Yankılandı kulaklarımda o öfkeli sözlerin
Telafisi mümkün mü dedi, geçmişin
Koptu yüreğimin telleri
……………………..bir daha çalmamacasına
Kapandı sayfaları gönül defterimin
………………………bir daha açılmamacasına
Tükenirmiş bitemez denilenler,
…………………tükendi dedim, tükettin dedim
Tamamlayamadın bendeki seni
……………………………………………………..dedim
Çekmeyen bilmez dedi, kahrolası gururu
Unuttun, gittin, verdiğin sözleri,
………………………………artık bas kahkahaları
Ben seni yalnız hatıramda değil, her anımda ol diye sevdim
Her şeye, herkese rağmen, unutmamacasına,
………………………………………… unutulmamacasına
Çok erken gidemezsin, silemezsin, dedi
Giydim yalnızlık elbisemi bu gece
Gidiyorum, hosça kal, dostça kal…