Zaten umut yoktu
Aslına bakarsan aslıda yoktu
Asılsız bir aşkın hikayesi bu
Hüzün çökmüş bir geceydi
Yağmur vardı şehirde
Sokaklardan tut
Pencerelere kadar siril sıkılamdi her yer
Dışarıyı izliyordum
Başka Sessiz di bu gece
Başka soğuk
Başka ıslakti
Ve bambaşka bir sendi
Kapıyı vurup çıkan !
Ardına bile bakmadan kaçan
Öyle Sessiz gittiki
Yağmura bulaştı yokluğu
Bütün şehir onsuzlugu giyindi
Kırıp döktüğü umutlar
Yakıp yıktığı yarınlar
Yok saydığı dunler
Yırtıp attığı resimler
Bu bitiş içimdeki sevdaya darbe oldu indi
Önce uykularimi çaldı
Sonra güvenimi kalanlara
Aslında farkında değildi
Giderken benide aldı yanına
Kendini de bende unutarak ama.
Hayallerini satan bir yolcuya
Biliyorum bu Kalan zaten fazla gelirdi
Belkide buyuzden eksik bıraktı
Seni seviyorum dediğini
Söyledim ya bu aslında
Asılsız Bir aşkın hikayesiydi
Aslında ben ne güzel sevmiştim seni!
Cebimden fazla veremesemde
İçimde ki sevdanın tek sahibi gözlerindi
Şimdi bu yarım kalan şiirde
Kahramani sen olan bir hikâyenin
Kötüyü oynayan bir adamın selenisiydi
İyi değilim ben sevgili
Issız şair M.A
Murat Arslan