Derin...
Bir sessizlik ve ibret
Meftun eder garip ve yetim halimi

Sanki
Temaşa ettiğim ayet
Muştu olur, ufkum açılır hicran ile

Zihnin
Yitik vakitlerinde o an
Hissiyatı derdest eden zaruretse

Çaresiz
Kalırsın, ruhun daralır
Kaçmak, kurtulmak için çabalarsın

Ruhun
Alır götürür seni aidiyete
Huzurun, sürurun, huşunun iklimine

Hani
İhmal ettiğimiz, önem vermediğimiz
Bahane, avuntu, zafiyet nihayete erse

İnsan
Olmanın farkındalığı, azmi
Liyakat şiarı, irfanı, ilmi, ihlası bitmese

Alıp
Götüren bir zamana, mekana
Akla, iz’ana, kalbe, vicdana benimde

Bir sözüm var
Diyebilecek kadar akide saflığına
İbrahimi bir yakarışa, haykırışa diye

Yalandan
Riyadan, hasetten, kinden
Katı ve karanlık şartlanmıştan geçerek

Yaşayan...
Şehirlerden bahsediyorlar
İz sürüyor, hatıratları gözden geçiriyorlarmış

Belki
Bir heves, bir umut adına
Hoş seda sahibi edip ve şairleri dinliyorlarmış

Aslında
Nakşeden, silinmeyen izler
Hak ve hakikat, san’at, irfan arayışında ikbaldir

Okunması
Anlaşılması, araştırılması
Gereken her ibret, kültür bakımından ihtiyaçtır

Hele
Sekiler kültürün baskın
Paganlığın yaygın olduğu toplumda illet açıktır

Akide
Bakımından maneviyat
Her bakımdan şirk, nifak, hurafe için hastalıktır

Ne muazzam
Muhtevi yatlı araştırmalar
Tarihin veya arşivlerin raflarında saklı durandır

Yaşayan
Velhasıl yaşadığını zanneden
Ve fakat ruhsuz, iz’ansız, ufuksuz ölüler misali

Beşeri
Yaşatmak, uyandırmak farktır
Lakin bu gayret kamusal harcırahla yapılmamalıdır

Mustafa Cilasun