METELİK

Ey kardeş yürüdüğün girdaplı yoldur ki paradan
Sanki sanırsın sinesine sinmiş Yüce Yaradan
Işıl ışıl parlar da haşyetle baktırır gözleri
Boşaltsam kaç adam çıkar ondan metelikli cebi
Bu diyarda göremezsin heyhat Allah’ı bileni
Yanıktır sinesi , yitirmiş köhne meteliğini
Cenneti fethedecek belki kudreti yetiverse
Parasız ölmem diyecek Azrail de geliverse
Her yerde her zemin basılmakta soğuk demir durmaz
Katile de sorsanız derki onsuz adam vurulmaz
Ne hazindir satılır bu mihval de Kitab-ı Mübin
Bir kağıt parçasına tercih edilmekte Yüce Din
Bir paragöz hoca bir kaçık hatip minber de gürler
Sevemez onsuz bu diyarda mest olmuş şu gönüller
Öyle vahşidir şu meret gözlere kan büründürür
Gah omuzlar da taşıtıp gah yerler de süründürür
Ey ehl-i salip bir nefesi metelikle aldırın
Kifayet ediyorsa kabirleri dahi kaldırın
Erişmez insan-ı kamile şuursuzca metelik
Bir metelik ki namusu yok üryan libası delik.

k.gazioğlu