7
Yorum
16
Beğeni
0,0
Puan
932
Okunma
senin göğün vardı
kuşsuz
mavisiz
benim
kanadım yoktu
g’öksüz
mevsimsiz
aramızda çekilen perdeler indiğinde
her derde deva gülüşünü sürdüm yüzüme
ben,
gagası hüzün kesiği bir kuştum
güzden kalma sancıları sarıp yarama
yar diye kalbine çıkan bir yokuştum
sen,
uçurtmalar vaat eden bakışlarınla
kanat çırpmayı öğreten anne gibiydin
ve her sözün
göğüne açılan penceresiydi mavinin
sevgilim,
çöz dilimi şimdi
ya da dur
kuş dilimi öğren en iyisi
ee hep sen mi öğretecen
al sana geri kalan ömrünün..dönem ödevi :)