1
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
703
Okunma
Bir fırtınadan arta kalan yangın yeriyim şimdilerde. Gözlerim kül, ellerim kayıp, kalbim hasarlı. Ne yana baksam alabildiğine karanlık. Düşlerimin en ücra köşesinde imkansızlığı yazan bir kalem. Baş harfi yoksunluk yazan bir satır oluşturuyordu, anlamsızdı.
Olmamalıydı.
Gecenin hiç bitmeyecek olması yangından sonraki halden mi yoksa düşlerimdeki o kalemin yazdıklarımıydı, bilmiyorum .
Ancak hayat o kadar bencil olmamalıydı.
Bir imkansızlığa bir yenisi daha eklenmesini kabullenmek , her ne kadar zor olsa da , uslu bir çocuk olmaktan mutlu bu yürek.
Şimdi dilimde ebedi bir suskunluk besliyorum yollarına ve karşılık beklemeksizin içime işliyorum tüm dünyayı.
Gün gibi gülüşünü bir gün görebilmek umuduyla.
Hoşça kal . . .
21:10
20.10. 2017
Demir A.
Cevap Yaz