5
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
1617
Okunma
Yalnızlığın senfonisini dinlerim her gün,
Piyanonun tuşlarından şırıl şırıl ırmak sesini,
Kemanın eşsiz namelerinden rüzgarın uğultusunu,
Pan flüt tınılarından cıvıldayan kuşları dinlerim.
O günde her gün gibiydi aslında,
Birdenbire oldu her şey, senfoni sustu!
Piyano sustu, kemanlar sustu, pan flüt sustu,
Kocaman bir gök gürültüsü, masmavi bir şimşek!
Benim gördüğüm hayal ötesi bir şeydi,
Rüzgarın dağıttığı kumral saçlarında üşüdüm.
Deniz rengi gözlerinde büyülü ışıltılar,
Deliriyorum galiba..!! Aman bana ne ondan ...
Dur bir dakika, ne yapıyor o, gülümsüyor mu?
Ne de yakışmış dudaklarına gülücük ...
Hani karanlık gecede, maytap rengarenk patlar ya..!!
Neyse, nerede kalmıştık? Devam edelim senfoniye ... (Ayla İ.M.)
5.0
100% (5)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz