4
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
1545
Okunma
Ne yaptımsa anlatamadım sana
aşk’ta mutluluk yoktur diye gönül
aklına sığdıramadıkların yüreğinden taşarken
kalırsın tek başına...
Yağmura karıştırdığında gözyaşların
ellerini sıkıp kaybedersin yolunu
telaşa kapılır yüreğin çırpınır avuçlarının içinde
apansız bir korku düşer sol yanına
sen çırpındıkça...
Ve merhaba dersin yalnızlığına
hayat akıp giderken...
Oysa gün çoktan geceye dönmüş
sen yalanlarla boğulurken...
Taş duvar olur inandığın her şey
elinde kalan koca bir hiçe sığınırsın
hüznün nefrete döner sen sövdükçe
bir kurşun sıkmak istersin şakağına...
Ne garip değil mi gönül
yaşanmışlıklarını susturup
isyanlarına dudak büküp
susacak kadar çok sevmişken
onca yaraların ardından
bir yolcu olman...
5.0
100% (4)
Cevap Yaz