Toplumun binde biri, kendine ömür boyu biçemediği ünvânı,
emânet para ile Arabistan memleketine kafile ile turist gezisi yaparak
elde ettiği zannıyla derin mutluluk duyuyor...

Dönüşünü, hurma ve sarılaştırılmış pilav hatırına ve sahte gülücüklerle avutmakta...
Bu turların öyle çok taliplisi var ki, sorma!. Kuyruk boyu, bur’dan Yemen’e.

En yakınındaki hastahane önünde fakirlikten, yiyemediği ya da
bedenine kavuşturamadığı zaruri vitamin eksikliğinden
bâtab düşmüş canları görmezden gelerek ve tıpkı,
şiirinde son söz olarak önemsediğin bakarkörlükle plastik sevinçli hayat süslüyor akıllılar!.

Mezarlıklarda, kabir üstlerinde görürsün, plastikten renk- renk çiçekleri!.

Özünde ne varsa, testinin dışına o sızarmış.
Öyle inandık ve böyle sürsün isteriz; gönlümüzdeki gibi, herkes de.

Sağlıkla kal... verdiğinde aklın kalıyorsa, boşuna; günahını bile verme.
Az günahın insan üstünde kalması, idman verir; Cehenneme hazırlıktır!.

kadiryeter Kadir Yeter. 16 EKİM 2017 Pazartesi. TRABZON.

w.edebiyatdefteri.com/siir/1122103/batiyorduk
Ahmet Zeytinci'ye
(Gene saçmaladım amma, nasılsa kimse okumaz; şanslıyım.)

Haklisiniz sozlerinizde. Uzaya gidiyoruz, yakinlarimizi ziyarete gitmiyoruz. Apartmanlarda yalnizlasiyoruz. Doğadan kopuyoruz. Kendimize yabancilasiyoruz. İnsan olduğumuzu ve cevremizle var olduğumuzu unutuyoruz. Ama bunun yaninda benim yaşadığım yerde güzel şeyler oluyor. Akli başında olmayan insanlar, para toplanıyor, ya caminin Mescidinde, ya da hamama götürülüp paklaniyor, para toplanıyor, kocasini savaşta kaybetmiş, Suriyeli kadına ve çocuğuna sahip çıkılıyor, kalacak yer bulunuyor, yiyecek aş. Benim yaşadığım o güzel caddede hayat olmasi gerektiği gibi yavasta olsa normallesiyor. Saygilarimla