KÂHYA TERÖRÜ
 
AŞTİ dedikleri,
Kalabalık bir uğrak yeri,
Ankara Şehirlerarası Otobüs Terminali.
Hiç değişmemiş,
Kırk yıl öncesi gibi.
Yine bağırır kâhyalar,
Kulakları sağır edercesine.
Gürültü kirliliği yaratırlar.
Sanırsınız bin desibel,
Belki daha fazla.

Mücadele etmez kimse!
Herkes sağır ve dilsizdir.
Polis,
Zabıta,
Özel güvenlik,
Cümlesi seyre dalmış.

Bağrışmalar... bağrışmalar...
İstanbul mu abi der biri,
Diğeri yol keser,
İzmir bizde, hemen kalkıyor der.
İki adım ötede bir başkası,
Otobüsümüz iki artı bir der.
Ekleniverir bir başkası gürültü cümbüşüne,
Bizde indirim var der.

Sağ elimdeki elbiseliği kapıp gider biri,
Diğeri durur mu?
Sol elimde taşıdığım çanta onun kontrolünde artık.
Seyre dalıveririm sadece!
Hangisini takip etsem,
Hangi eşyamı kurtarsam önce?

Bağırırım avazım çıktığı kadar!
HAVAŞ nerede?
Orayı ararım.
Kâhyalarda hayal kırıklığı!
Ve hüsran!
Kurtulurcasına atıverirler üzerime eşyalarımı,
Uzaklaşırlar...

Bir başkası kurbandır artık!
Kim dur diyecek bu rezalete?
Belediye mi?
Yanlışın içinde.
Polis mi?
Nemelazımcı.
Öyle ise AŞTİ Müdürlüğü!
İşin tam da göbeğinde.
Allaha kalmış işi vatandaşın!
 
Ömer Adar-2017