Kara Gülüm

gitme gidersen dökülür gök yüzümün yıldızları
dolaşırım çıkmaz sokak yarama tuz hatıraları
kelebek misali aşka ayrılık ekmeye ne gerek var
dolaştırma kelime kelime o sen kokan mısraları

kara gülüm

hasretinden gecelere sığınsam ne kadar fayda eder
göz yaşımla yazdığım mektuplar beni benden eder
ey hayaller yurdunun meçhul prensesi kahramanı
aşığın o gözlerinde ki fırtına söylesene kaç şiir eder

kara gülüm

mabedim deliliğim sakinliğim yürek coğrafyam etme
ben yusuf gibiyim züleyha’dan başka bilmem kelime
bavullar dolusu kelimeler anlatamaz karanfil kokunu
gidersen her gün biraz ölürüm kor alev düşer yüreğime

kara gülüm

hayat sahnesinde sevmeye kapanır sevda perdelerim
yokluğunu değil varlığını ömrüme iliklemek isterim
hayır dersen sensizlik dert olup beyaz kar gibi yağar
senin için of desen ateşine, af desen aşkına düşerim

kara gözlüm

kalbinde ki sevgi değil kalbin yüreğin gönlün olacaktım
vuslatım bakmadan gördüğüm rengarenk gök kuşağım
sensiz aşk notası eksik şarkı gibi aynı yerde hata veriyor
yüreği en çok kimde kaldıysa en çok o’ralı olan aşığım

kara gülüm

su misali akıp giden zamanda sevmek sevilmekmiş maharet
gel kalbimin sarayına prenses ol ve aşkla saraya sen hükmet
yada çek ayrılığın pimini orada bitir sensizlik denen işkenceyi
kalbimde ki sevgi değil sevmek kalbim ne olur biraz merhamet

kara gülüm

öyle damla damla kalbime sızan az bulunan nadide bir çiçeksin
maşuğum özlemek adına sarıldığım şiir yorgan olan türkülersin
kara gülüm ne olur gelde gidişinin en güzel tarafı dönüşün olsun
kara gülüm seni sevmekse yaşamak bırak hep sürsün hiç bitmesin

alaturka keder