güz beyaz kuşların kanatlarına sindi
dut ağaçları altında bağışladım seni
kırık bebekler getirme
kirpiklerimden damlayan yağmurlarda bağışladım seni

savruluyor güz kısrakları rüzgarda
kelimeler lal kelimeler ağrı o sihirli gecede bağışladım seni
sararıp giden ömrüme kırık bebekler getirme
güz göçünde kanadı kırık kuşların ağıtlarıyla bağışladım seni

güz ömrümün savruk rüzgarı
yağmurlu gözlerinin buğusunda bağışladım seni
eğri pabuçlar giymişim meğer ömrüme
güz türküsü kalbini yandırıp kül eyledi mi ah sevgili

güz kısrakları kalbime kor ateşlerle düştü
apak çiçekler giyinip çölümde açma sevgili
sen gideli dutlar üç telli saza dönüştü
içimdeki cümbüş düğün deryaların susuzluğuna
çağların sesinde duydum sesini
dokunamadım ağır uykular sonrası bıraktığın yelelerine

bağışladım güz kısraklarının göğsümde bıraktığı külleri

Ömriye KARATAŞ
11.10.2017