Yedi basamak merdiven
İlk basamağında ana rahmi, cenin.
İnsan var oldu önce.
Yazılarda levh-i mahfuz
Sonra doğdu aşk!
Bülbül güle aşıktı
Açışını görememek koydu ona
Kıyı taşları dalgalara aşık
Bir buluşur bir ayrılır
Oysa bülbülün aşkı umutsuzdur...
Açışını görememek koydu ona.
İşte aşk, gülün kokusuna hasret
Okyanusta dalgaya aşıktı çaresizce işte.
Çattı zaman
Sur üfledi,
Oldu dört bir yan toprak.
Karıştı gök yer,
Su göğe fırladı,
Dağlar azgın lav boğa.
Gün ağardı feryat figan
Güneş idi terse dönen
Toprak yarıldı, ölü fidanlar dirildi yeniden.
Doldu meydan, toplandı derken kemik insan.
Ve cümle ihtişam, kendini mahşer alanında buldu.
Olan olmayan , oldu tam.
Dünyada açan çiçek boylandı
Hesap zamanı.
Sıratta cambazlık kılıç üstü
Tüyden hafif
Kimi demirden ağır
Ayakları kesilmeden geçmeyi becerebilen...
Kaynadı kazan, oynadı cihan,
Dünya sabrı dile geldi.
El ayak konuştu, günah utandı, sustu.
Gerçek aşkı buldu, sevap hambalları.
Yandı cennetin tüm lambaları.
Her uzuv tercüme oldu cümle sorulara.
Dil, dile geldi cümle suçlarda.
Dil okşandı, dua kollarda.

Cennete müjde , tüm dualar dansta.
Cehennem kıskandı, yeşil urbalı mümini görünce.


----------------------------------------BÜLENTCAN.