Gülmek, ağlamak belki, yaşamanın özeti
Neyi değiştirir ki uzun uzun anlatmak
Sevdim diyen herkesin, solundadır rozeti
Zaman zaman hoş olur, kulakları çınlatmak

Kybele olmuş san ki, yalanlar doğurup da
Şov yapıyor aklınca, herkesi çağıp da
Dövünmek hüner deyip, boş yere bağırıp da
Anlamadım nasıl şey, yeri göğü inletmek

Alay ederler senle, gidip gönül eylesen
Bazısını es geçsen, bazısını paylasan
Çünkü işine gelmez, doğruları söylesen
Biliyorum çok zordur, gerçek sözü dinletmek

Yaşanan her ortam da, güzellikler artmalı
Kanayan yaraları, sarmalı ve örtmeli
Söylüyorken bir sözü, ölçüp, biçip, tartmalı
Çok önemli aslında, “ağızda söz günletmek”

Kimi memnun eder ki, zulüm ile ah-ı zar
Burda ne yapsan boşa, Hâk huzur da, itibar
Sevmek varken her şeyi, savaşa ne gerek var
Hani zor olmamalı, kılıçları kınlatmak

Mütevazilik gerek, hitabetli bir seste
Güzellik yol almalı, adım adım, aheste
Sevgi, saygı, olmalı, dostum diyen herkeste
Asl’olan karanlığı, hedefinden yanlatmak

Şah damardan da yakın, adem oğluna ölüm
Engelleri düşünmem, Hâkka çıkarsa yolum
İnsan olan, insana, etmemeli hiç zulüm
Lüzumsuz’un derdi de, acıları sonlatmak

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ

ETEK YAZILARI

KYBELE : İslam ve hıristiyanlık öncesi Anadolu da tapılan bereket, toprak ve doğa tanrıçasıdır
AĞIZDA SÖZ GÜNLETMEK: Sözün ağızda dinlendirilmesi, demlenmesi ve olgunlaştırılması….(Salça ve benzeri şeylerin güneşte olgunlaşması gibi)