Muhayyer bestesiyle dökülürken her damla
Senelerin yükünü bu kadar hissetmedi
Taşmaya az kalmıştı etrafa baktı gamla
Perdeler kapanacak bitecekti komedi.
Gök kızıla dönerken soğudu birden hava
Belki yardım bekledi iç çekti eski kova.

Çoktan uçmuştu bahar delip de geçmişti yaz
Dökülen yapraklarla erişmişti hazana
İçini titretmişti zamanla vuran ayaz
Kader budur demişti düşmeden su-i Zan’a.
Tekmelenmiş dövülmüş hali beter olmuştu
Damlalar biriktikçe biraz daha dolmuştu.

Bir tufan olacaktı yaşlı kova taşınca
Arşı sele verecek dağları yıkacaktı
Zehirli sabır gülü bulutları aşınca
Kapıları kapatıp evinden çıkacaktı.
Büyüdükçe büyüdü halkalar titreyerek
Taşmasın diye artık çeşmeyi kırmak gerek.

Bir mucize bekliyor umutla yaşlı kova
Ey kalem, yeniden yaz! Düşmeden yüce dava…


Not: şimdi bazıları eski bir kovaya yazmış kadın diyecek ve küçümseyecekler. Onlar anlamıyorlarsa benim sorunum değil de küçük bir hatırlatma yapayım yine de kova burcuyum, kendimi anlattım sadece.