Hiç...
Korkma
Sükut etmekten sakınma
Kelamın
kadrini bilmeyenle bir olma

Ruhun
yetisi, muvazenesi,
hassasiyeti, rikkati vardır unutma
Can
pazarına düşenlere
bakıp sende zafiyete dalma,
akıl, ilim, hikmet içindir avunma

Kalbin
akleden, hakikatle
ihlası seçen, nazargah olduğunu
bilen olmalıdır teferruatı içine sokma

Öte nedir,
niçin ruh ve akıl içindir,
nefis neden hesaba çekilir, ölüm
nihayet midir, aşk hevadan
niye aridir öğrenmekten beri olma

Aşkın...
Kime yar olur, deva bulur
Hal
Kıraç ve kuraksa korkulur

Beşer
Hevasına, zafiyete tutunur
Kalbinde
Nifak yoksa elbette kurtulur

Çileye
Sırt çevirmeyen de umut olur
Cefa
Meşakkat ise hali olgunlaştırır

Gönül
Feveran halinde, akıl durdurur
Akıl
Bilgiden,
hikmetten uzaksa zan vurur

Ruhumda...
Neşeyle tefekküre daldım
Sinemde
Ne kadar ibret varsa aktım

İdrakten
Hale dönüşmeyeni çıkarttım
Yeniden
Anlamaya, okumaya çalıştım
Lakin
İlme, irfana, hikmete uzaktım

Zan
Üzerine değerlendirme yaptım
Elbette ki
Yine yanıldım, zehaba kapıldım
Hakikat
Olmadıkça, el hak anlaşılmadıkça

Nasıl
İman ve amelden emin olmalıydım
Bir ömür
Taklit üzerine mi hayatı yaşamalıydım
Yanılgılarla
Bahanelerle, avunmakla sıkıntılıydım

Mustafa Cilasun