Söylediklerim bayram seyran düşündüklerim kan revan
Tükendi son çırpınışlarla umut denilen garip kavram
Dağların ötesinden gelen süvari sabır kılıcına davran
Yoksa bizi yok edecek moladan bir haber olan zaman

Beynimde acıyla geçen ömrün çığlıkları
Gönlümde unutamadığım dünün kırgınlıkları
Unutamam pişmanlıkla dolu hatıraları
Unutamam gündüzümü esir alan karartıları

Ben ölümü soluyorken düşmanlarım hayli rahatta
Kaçar oldu insanlar benden can dostlarım bile hatta
Kederin sonuna yolculukta başlangıç hep vardığım nokta
Hayatta nasıl kalabilirim ben duramazken ayakta

Gözyaşlarımı satırlarda sakladım,sandıklar beni kıskanır
Hüzünlenip kalemi elime her aldığımda sayfalar ıslanır
Aynalar değil asıl yazdığım şiirler bana beni yansıtır
Kağıda dokurum satır satır,okurum bana dünü anımsatır

Huzura kör kütük aşığım,atmadı bana asla adım
Karşılıksız sevgi olmalı ki bugüne dek ona rastlamadım
Yıllardır çilelerle baş başayım hala ıslah olmadım
Nice güzlerden geçtim fakat bahara ayak basamadım

Doğrudur durmadan cevapsız sorular sorduğum
Yorgunum çünkü içindeyim bilmediğim bir kurgunun
Yalnız bırakılma korkum karabasanı oldu uykumun
İsmiyim umutsuzluğun resmiyim mutsuzluğun

Sessizliğim duyduğum seslerin bülbülü
Çektiğim acılar hangi yolun sürgünü
Yitiriyorum yaşamımı ben bitiriyorum ömrümü
Noktası yok hayat cümlemin her hüzün virgülü

Feraha kavuşamadan dağıldı umut göğünün bulutları
Hayat elimden tutmalı keder beni unutmalı
Sonsuzluğun ninnisi gam bebeğini uyutmalı
Mutluluk tohumları saçılmalı renk renk çiçekler açılmalı...