Gidiyordu kadın...
Bilmediği uçsuz bucaksız,rotası belli belirsiz ve zamansız...
Ardında bıraktıklarını unutmaya çalışarak...
"Kaçmak çaremiydi?","unutabilirmiyim" diye düşünerek...
Omuzları düşmüştü ve sırtına düşen saçlarının beyazlamasıyla yükünün ağırlığı
Oturmuştu üzerine...
Önüne çıkan tüm kapıları kırarak giriyordu,
Nereden ne geleceğini bilmeden...
Hiç düşünmüyordu eğrisini doğrusunu...
Neyin doğru olduğuna aldırış etmeden,ayakları çıplak ve kanlı kaçıyordu...
Düşünmemek için bir dakika bile durmadan...
Gece gündüz ayırt etmeden...
Vazgeçmiş, bitmiş bir şekilde geçmişini tırnakları ile kazıyarak gidiyordu...
Dursa acırdı dokunduğu her bir hücresi...
Geçmiş bir girdap gibi çekerdi içine kendisini,
Zaman geri vermezdi sevdiğini,
O yüzdendir ya rotasız bir geminin dümeninde gibi yollarda şimdi.

Gidiyordu kadın...
Sabahı beklemeden,
Yarın bile olmadan...
Ona dokunacak her eli bıçaklayarak...
Yarası yeniydi çünkü,hala kanıyordu kabuklarının altından...
Geceye gözlerini kapamadan,rüyaya dalmaktan korkarak...
"Yerim-yurdum" dediği herşeyi kafasından kazıyarak...
Yolu neresi bilmeden gidiyordu...
O yüzdendir ya rotasız bir geminin dümeninde gibi yollarda şimdi.