Kendimi uçurumun kenarında buluyorum
Saçlarımın rüzgarla dansını izliyorum
Ellerim sıcak ama yüreğimden üşüyorum
Gözlerimi yalnızlığa daldırmış umudumu bekliyorum

Hayata karşı fazla mı haksızlık yapıyorum?
Yoksa hayat mı bana adil değil?
Yaşadıklarım mı beni hayatta tutuyor?
Yoksa onlar yüzünden mi hayattan kopuyorum?

Aklımda dolaşan binlerce soru
Acı işlemiş ağrılı gözyaşları
Hesabı sorulmamış onca sebepsiz yara
Unutulmuş pas tutmuş yarım mutluluklar

Yüreğim fazla büyük değil aslında
Onca fazlalık var yüreğimin tasında
Gülmeyi unutmuş yüzler saklı arkamda
Acımayı unutmuş onca acı var yanımda

Etkisiz eleman gibi dolaşıyorum etrafta
Duygusuz duygulara bağlanıyorum arda kalanlarla
Uçurumda bekliyorum öylece
Ağlayamıyorum istediğim gibi özgürce

Ağlasam sanki vuracaklar beni yüreğimden
Bağırsam imdat diye sanki asacaklar ölü duygularımı
Yürüsem çerme takacak sanki hayatın üstüme keder sinmiş yanı
O yüzden duruyorum öylece,gökyüzü mavi ama yüreğim hep gece