Gönlüm kara bulutlu birazdan şimşek çakar
Ardın sıra ağlayan bir çift yaşlı göz kaldı
Ömür güze yaklaştı umut etsem ne çıkar
Dört mevsim kışa gebe yaşanmadık yaz kaldı
Yine içime hüzün doğmasına az kaldı



Anıları bıraktım geçmişin kucağına
Dert tohumları ektim bu özlem ocağına
Kurtulamadım işte düştüm sevda ağına
İçerime dert olan birkaç güzel söz kaldı
Hasret boynumda bir ip boğmasına az kaldı



Ruha sinen aşkımla yapayalnız biriyim
Yaşamaya mecal yok ne ölü ne diriyim
Gel de tut ellerimden özgürlüğe ereyim
Sevdan demir kelepçe kollarımda iz kaldı
Azrail’in şu cana değmesine az kaldı



Hayat zaten anlamsız sensizken ömür ziyan
Laf anlamayan kalbe çok da ki desem dayan
Kıvranıyor yüreğim feryadımı yok duyan
Senden sonra kırık kalp bir de fersiz diz kaldı
Ruhumun arşa kadar ağmasına az kaldı

Murat Gökçe Karsî
16.09.2017