Ne oldu bana böyle, nedir perişan halim,
Bedenim ter içinde, fakat ruhum üşüyor?
Yaşamaktan gün be gün, tükenirken mecalim,
Bir mücrim gibi başım, neden öne düşüyor?

Dalıp gider gözlerim, olmadık zamanlarda,
Hançereme bir düğüm, takılır o anlarda.
Nefese muhtaç kalır, yırtınır, çırpınırım,
Ciğerime doluşan amansız dumanlarda!

Aç kurt gibi beynimde cevapsız nice soru,
Körükleyip durmakta, içimde yanan koru,
Taş kesilmiş yastığım, uykusuz gecelerim;
Gördüğüm kâbusların, nedir benimle zoru?

Vicdanımda sızlayan bu yara neyin nesi,
Yüreğime saplanmış, sanki akrep iğnesi.
Bir köşede büzüşmüş, ağlayan garip gibi,
Ta derinden duyduğum, inilti kimin sesi?

Ben miyim garip kuşun, kanadını kıran el,
Ben miyim gül bağını, hoyratça savuran yel?
Ben miyim bentler aşıp, geçtiği tüm yerleri,
Çere-çöpe döndüren, virane eyleyen yel?

Elbette bu işlerde, bigünahım, suçsuzum,
Öyleyse niçin böyle, huzursuzum, mutsuzum?
Neşemi yitirmişim, yılmışım, yorulmuşum,
Bu günler de nedir ki, yarından umutsuzum?

Yoksa bir hata mı var, geçmişte unuttuğum,
Cesaret edemeyip, yüzleşmekten korktuğum?
Ya da şu zakkum mudur, çiçek sanıp ekmiştim,
Şimdi onun zehri mi, çaresiz soluduğum?