Mıh gibi kalakaldım
Yüzümdeki acı artığı gülümseyişin
Sebebini bile bile
Sarsıldım depremler artığı
Senin parmak uçlarından hiç özlem aktı mı
Ya da dudağının kenarından sızdı mı
Bir saniye öncesi kesiğinin kan revanlığı
Neşterden beterdi
Gözünün alazı saklanırken kınına
Daha soluklanmadan sarılıp kalan bir deli fırtına
Sesin yok
Bakışların yok
Dudağının gülleri
Sözünün selleri
Yüreğinin elleri yok
Her saniye özgürlüğe özlemse yoklar kadar çok
Kırık bir nağme kadar sarıl dallarıma diyecekken
Tüm mest edenleri avuçlayıp ceplerine tıkıyorsun
Ellerim yakanda ama yine de gidiyorsun

Yarım kalanlardan bıkkın bir bakışla
Gözlerin hiç arkanda kaldı mı
Daha dururken bitmiş bir güne sızladı mı içinin kaypaklığı
Hem dellenmiş bir ölümlü
Hem de ölümle oynayan bir çocuk olmanın
Kurşun vurgunluğuyla sallandın mı darağacında
Kırıp geçirirken sigara izmaritleriyle sabırsızlıklarını
Avucunun içindeki kelebek unuttu mu uçmayı
Sen hiç baktın mı benden
İçimden yüreğimden
Hiç değdi mi elin ayazlarıma
Ben gibi üşüdün mü
Yandığının ertesinde
Yangınıma ortak olur musun diyecekken
Tüm renklerini bir kaç saniyeye sıkıştırıyorsun
Ve yüreğimin açlığına aldırmadan gidiyorsun

Sen hiç her attığın adıma
Yeni bir duvar peydahlandıkça kanadın mı
Kanarken gülümseyip göklerde aşkını aradın mı
Aradığını bulamadıkça bir kez daha
Bir kez daha
Dikildin mi ayağa
Bilir misin kar yağar her yokluğunda odama
Bir bir alırım avuçlarıma
Eriyiverir her birini sen diye sevecekken
Bilemezsin sensizliğin her gelişi
Bir öncekinden daha erken
Tam dur gitme diyecekken
Yüzün dönüyor benden öte susuyorsun
Çığlıklarla yüzüstü düşüşümü hiçe sayıp gidiyorsun...

ASLI DEMİREL