15
Yorum
23
Beğeni
5,0
Puan
960
Okunma
Güzel bir yaz günündeyim
İmbat yelleri esiyor efil efil
Gezen bir çift görüyorum el ele
Yüreğim Gülümser’ e gidiyor
Ellerim de karanfil
Kapıyı açmayacağını biliyorum
Yüreğim bir daha
Bir daha çal diyor
Kim bilir belki de açar diyor
Gülümser karanfili çok seviyor
Kapıyı ısrarla çalıyorum
Yüreğim olsun diye bahtiyar
Gülümser hışımla kapıyı açıyor
Sen daha benden vazgeçmedin mi ihtiyar?
Derin bir iç çekiyorum
Tükenmiş takatimle
Feri sönmüş gözlerimle
Bitmeyen emelimle
Gülülümser ’den bir daha gidiyorum.
Ah Gülümser ah!
Sen bin kez kovsan,
Bu yürek bin kez kapına gelir
Şunu unutma!
Unutma sakın!
En son yürekler ölür.
Handan Uçak Tunca
5.0
100% (15)