Gönlüm çileden uzaktı kam alıp durdum felekten
Kader denen muammanın ögrenmedim iç yüzünü
Usta idim dağı deldim taşı geçirdim elekten
Gördüklerim ziyan idi kör eyledim kalp gözünü


Ha bugün ha yarın deyip aksattım asıl işimi
Ahireti hep boşladım sözde çok sıktım dişimi
Bilemedim bir gün gelir el Kahhâr çeker fişimi
Halbuki ne çok uyardı dinlemedim ki sözünü


Asıl güçsüz olan bendim şeytandı içime sızan
Dünyanın hamalı oldum çalıştıkça fazla azan
Çağırıp durdu kendine gel diye mübarek ezan
İş işten geçmezdi ama bulamadım hak izini


Her şey Hakk’tan hiç şüphesiz yaklaşacak elbet ölüm
Gel kör ki hiç aldırmadım o zamandır gerçek zulüm
Er ya da geç af dilerim olsam da ne çıkar zalim
Sonra dedim hep aklımca unuttum dinin özünü


Çok sınavları geçtim de takva olamadı dahil
Anlamadım var mıydı ki acep benden daha cahil
Demir aldım şu zamandan günahtı yol boyu sahil
Şu ömrün bir de kışı var düşünmedim hiç güzünü

Murat Gökçe Karsî
19.09.2017