Sen ki,
Acımasız bir İstanbul lôdosunun
Hiç durmadan kayalara vurduğu çaresiz dalga,
Sen ki,
Yüreksiz kalabalıklar içinde kalabalık yürekli yalnız,
Sen ki,
Kadere küstüğüm gece, gözlerimin içine kayan o yıldız
Gel, sensiz edemem demiştim sana
Sensiz; ellerim şaşkın, gözlerim fersiz, umudum cansız...

Gel, bizim olsun tüm renkleri gök kuşağının,
Huzursa denizin mavisi, tüm denizleri içelim,
Bahar, umut demekse, cemreler sağalım gökten,
Varsın uçurumlar olsun üç yanımızda,
Aldırmayalım aç akbabaların çığlıklarına,
Biz aşk rengi gelincik tarlalarına koşalım
Rüzgârlar şen türküler fısıldasın kulaklarımıza; coşalım...
Serçelerle, kedilerle, köpeklerle paylaşalım mutluluğu,
Güneşle paylaşalım, bahar yağmurlarıyla paylaşalım,
Kurumasın sevdâ çiçekleri, gel! ..

Yoksun...
Gecelerim zindan, gündüzlerim sürgün,
Soluduğum hava ciğerimi yakıyor.
Senle bezenmiş anılar doluyor gözlerime,
Sevdân doluyor, sen doluyorsun;
Gözlerim doluyor...
Sonra sensizlik, bir sağnak olup boşalıveriyor yüzüme,
Yangını sönmüyor dizelerimin
Ama,
Şiirler sırılsıklam oluyor...

(07/10/2008)
Ünal Beşkese