Ve ben çeker giderim
bir dağ başında toprağa basmaya
ya da bir kuşun kanadında
uzak diyarlara gidip
biberleri kurutup ipe asmaya...


çeker giderim
geride hiçlik bir de sevgilerim
ağaçlar ağlar mı arkamdan
bilmem, sormamda
insanlar oysa...


kimi zaman ayaklarım geri geri
kimi zaman yüreğim her zamankinden diri
ve geldiği zaman
geçmişte tanıdığım biri
önce evimi
sonra yüreğimi açmışımdır
silkinir atarız üstümüzde ki kiri...


sohbetler sabahı selamlar
bir iki demli çayın içtimasında
buharında ısıtırız ellerimizi
ve aramızda sırdır
kimselere anlatmayız geçmişte ki hallerimizi...


ve ben çeker giderim hüznüm ile
saçlarıma çiğ düşerken
Rabbimden aldığım iznim ile
beklesin bakalım beklesin
gittiğimiz yerler
yazmasın adımızı da
hüznümüzü saklasın
kuşlar böcekler ve çiçekler
belki bir hercai menekşe
biraz da kelebekler...



Ahmet ZEYTİNCİ