Önce gülümsedi
’Bu dansı bana lütfedermisin ’
Dedi Eylül

Girdi kollarına çınarın
Rüya alemi gibi
Bir mevsim di..!



Umut kuşları doldu omuzlarına
yavruladı kuşlar kollarında
Umut, gün gün çogaldı

Tüm yaprakları aşka boyandı
Al al oldu
kızardı utancından
Ve Çınar ;
her sabah Aşka uyandı


Yandı
kavruldu aşkından



Öyle sinsiydi ki Eylül
Bir esti
Bir sardı
Ne sevdiğini belli etti
Ne de sevmediğini
Çınarın yüreğini titretti



Eylül
Banamısın demedi



Hep umut etti çınar
Yüreği marmara gibi
Kabardıkça
Kabardı
Ağladı
Ağladı
Dallarında saklandı
Utancından yağmurlar
Kimse anlamadı



İncindi
Gün gün sarardıkca sarardı
Kaçırdı Eylül gözlerini
Dönüp bir kez bakmadı



Belki de
Belki de baksa
o da
Dayanamayacaktı




Ekim güldü haline
Kasım sustu
Anlamadı çınar
Toz kondurmadı Eylül’e
Oysa gelen ölümdü
Birden üşüdü .



Yine mevsimin oyunuydu bu..!


Aralık oturdu yüreğine
Soluksuz kaldı
Öyle bir acıdı
Öyle bir acıdı ki canı
Tüm yaprakları
Döküldü...
Döküldü..!



14-15Eylül2017/BALIKESİR-Erdek



Canan EREN