ÖĞRETMENİM

Anadan babadan sonra gelendi
Mustafa kemaldi baş öğretmenim
Sıvadı kolları hakka yöneldi
Gözūmde kalmadı yaş öğretmenim

Önder oldun gūle būlbūle oku
Kalemle defterle kilimler doku
Bu başarı senin yūzūnūn akı
Etten tırnak oldun diş öğretmenim

Seninle katlettim bu uzun yolu
Yıl sonu gelince öğrendim dili
A be ce diyerek tuttuğun eli
Okşarken başımı hoş öğretmenim

Diyordun başarı tel tel saçında
Hizadan çıkmadım tek bir biçimde
Çocuksu hislerim hala içimde
Bir sevinç bir neşe coş öğretmenim

Sana gelmek için koşuyordumya
Kitabım kalemim taşıyordumya
Okul yollarında ūşūyordumya
Bak ilimle bitti kış öğretmenim

Tebessūm ederdin masa başında
Sarılıp öperdin her gelişinde
İlimle irfanın söz naķışında
Yok ūzerinize eş öğretmenim

Kalemle defterim hala elimde
Kılıcım kalkanım yine belimde
Ūnzile filik kız aklı selimde
Çatmıyor kimseye kaş öğretmenim
Ūçe iki kattım beş öğretmenim
Sayende uçuyor kuç öğretmenim
Çakırgöz Palandöken
Ūnzile Gūrbūz