Nasılsın deme bana bilirsin sana yalan söyleyemem
kalbimin acılar içinde can çekiştiğini
ateşler içinde yandığını
ruhumun kül misali gökyüzüne savrulduğunu
nasıl gizlerim senden
gözlerime bakmasan
sesimden anlarsın iyi olmadığımı
iyi değilim işte
hiç değilim hem de
kim kurtaracak gözlerimi akan yaşlardan
kim ıslanan yanaklarıma dokunaca parmak uçlarıyla
iyi değilim sevgili
değilim işte
yalan söyleyemem
ben en çok sana dürüst oldum
en çok sana döndü yüreğim yüzünü
yüzsüzlüğüme ver senden gidemeyişimi
bir de sana olan acizliğime
sakın bu gece
yarın
ertesi gün
ve daha sonraki gün
hiç ama hiçbir vakit nasılsın deme bana
iyi değilim
değilim sevgili
olmayacam da
zamanın en küçük zerresi bile iyilik getirmeyecek bana
yerlere attığın kalbim paramparça
ve sızılar içinde inlerken
yokluğuna karışacağım usulca
derdime derman olur diye
bitimlere asıp kendimi
yok olmaya döneceğim yüzümü

Naz’ca