Siz hiç evinizin tavanına
Aşık oldunuz mu?
Saatlerce bıkmadan usanmadan
Bakıştığınız oldu mu?
Kıpırdamadan duran Süleymancığa
Gözlerimi kaçırdığımı anı günah saydım
Günlerce
Saatler saatleri doğurdu
Sancılı
Yelkovanın cilveleştiğini gördüm
Bazı zaman

Siz hiç bir boşluğa aşık oldunuz mu?
Kendinizin derinliğinde
Kaybolmaya
Ben saatlerce
Yürüdüm kendi şehirlerimde
Uçsuz bucaksız sokaklardı
Her birinin içinden geçen
Biri
Diğerine paralel

Diğer insanlar gibiydim bende
Kapı deliğinden seyretmeden önce
Dünyayı
Karanlığa aşık olmuştum
Ki o zaman
Issız değildim kendime
Ve bu kadar vurdumduymaz
İçimi nokta nokta bitiren
Biri de değildim

İçimde akan bütün sular kurudu
Verimsiz betonlar yükseldi
Soğuk ve anlamsız
Kendimin apartmanlarında
İntihara kalkıştım
Düşmek bilmedim
Günlerce
Saatler saatleri doğurdu
Sancılı
Düşmeye de aşık oldum işte o an